Yirmiyedi Numarali Otel Odasi

(yasamin son duragi)

bir pencere
menekse rendi perdesi
bir kapi
ceviz agacindan ve oymali
dört duvar
burasi
yirmiyedi numarali otel odasi
yasamin son duragi

ömür yolunun bir kenarindayim
solugum terli
astimlardayim
henüz vazgecmedim
ne yasamaktan
ne asik olmaktan
sadece ufak bir moladayim
bir otelin
yirmiyedi numarali odasindayim
belki
yasamin son noktasindayim

sahipsiz gözyaslarinin pinarindayim
aglamalarim yorgun
sessiz yakinmalardayim
henüz unutmadim
ne gülmeyi
ne sevinmeyi
sadece ufak bir moladayim
bir otelin
yirmiyedi numarali odasindayim
belki
yasamin baslangicindayim

dört mevsim tasiyor
kiremitlerinde
kanadi kirik kuslari taniyor
acemiliginde
göbegi camdan avizeli bu tavan
her yagmurda
bir yerinden akiyor

filmi kopan aksam sinemalarindayim
dudaklarim kurudu
yaniyorum dört yanimdan
ne söndüm
ne küllendim
sadece ufak bir mola verdim
bir otelin
yirmiyedi numarali odasindayim
belki
bir kabustayim

esikte bir hali yatiyor
Buhara dan buraya geldi
yolcuyu ökcesinden taniyor
gelmelerden - gitmelerden ögrendi
bildiklerinin bedeli
kaybolan rengi

hamarat bir kadin var
sabahlari geliyor
siliyor - süpürüyor
bu hali
o kadini cok seviyor
bilhassa
kadinin köpüklü ellerini

bir veda mektubunun son satirlarindayim
muhabbetim sustu
mirildanmaktayim
ne dilim düsürdüm
ne sözümü unuttum
sadece ufak bir moladayim
bir otelin
yirmiyedi numarali odasindayim
yüregimi karartmaktayim

merdiven boslugunda
sessiz cigliklar
lavoba aynalarinda
ölü bakislar
gecelerinde
yalniz sevismeleri
gündüzlerinde
ask düsleri
bo otelin
her günkü hali

bedenleri alkolik
ruhlari melankolik
yasamlari terkedilmislik
olan bu müsterilerin
gayelerini seviyorum
gülüslerini begeniyorum

melek kanatlarinin altindayim
dualarim tükendi
seytan taslamaktayim
dinden cikmadim
ölüme varmadim
sadece ufak bir moladayim
bir otelin
yirmiyedi numarali odasindayim