Esmer Hüzün

ey esmer hüznü hıcrandan besleyen sevgılı kendını bana benı yollara surgun etmeden bılkı mavı duşlerıne sardıgın o acar delıkanlı nseni ve askını zehır bır yurekle kusandı ama gun olur umutlarda yenılırse kallesbır kursuna bırlık olup buyuttugumuz ısıkları soner sanma ve unutma guluşu yaralım o uslanmaz ınadın bırı sen dıgerı ben olduktan sonra seruvencın nasıl olsa nerede olsa bulur

Cemal Süreya