Bir Acayip Duygu...

«Mürdüm eriği
çiçek açmıştır.
? ilkönce zerdali çiçek açar
mürdüm en sonra ?

Sevgilim,
çimenin üzerine
diz üstü oturalım
karşı-be-karşı.
Hava lezzetli ve aydınlık
? fakat iyice ısınmadı daha ?
çağlanın kabuğu
yemyeşil tüylüdür
henüz yumuşacık...
Bahtiyarız
yaşayabildiğimiz için.
Herhalde çoktan öldürülmüştük
sen Londra`da olsaydın
ben Tobruk`ta olsaydım, bir İngiliz şilebinde yahut...

Sevgilim,
ellerini koy dizlerine
? bileklerin kalın ve beyaz ?
sol avucunu çevir:
gün ışığı avucunun içindedir
kayısı gibi...

Dünkü hava akınında ölenlerin
yüz kadarı beş yaşından aşağı,
yirmi dördü emzikte...

Sevgilim,
nar tanesinin rengine bayılırım
? nar tanesi, nur tanesi ?
kavunda ıtrı severim
mayhoşluğu erikte..........»

.......... yağmurlu bir gün
yemişlerden ve senden uzak
? daha bir tek ağaç bahar açmadı
kar yağması ihtimali bile var ?
Bursa cezaevinde
acayip bir duyguya kapılarak
ve kahredici bir öfke içinde
inadıma yazıyorum bunları,
kendime ve sevgili insanlarıma inat.

7.2.1941