Yol

Bir yol şiiri olsun bırak ardında ayrılık öncesi
ayrılık öncesi: Bir öpücüğü eksik kondur gözlerine
gözlerine, bir yaşamı bağışlayabilirdin giderayak
kaçırılmış tren, çalmamış kampana, uykusuzluk
yitik bir kasabaya gömülmüş çocukluk anıların
kendini yeniden aramanın son yolculuğu belki de
gidersin, özlem dindirirsin biraz sevgiler arasında
koca bir kenti terketmenin eşiğinde yorgun düşersin
küçücük bir mahalleye dadanırsın, güvercinler gibi
gökyüzünde taklalar atarsın o taşra sokaklarında
zil çalar uyanırsın, gecikmiş yolcu tedirginliği
yaşanmadık duygu değil, kavuşunca geçer bilirsin
az yürek sıkışması, belki iki damla gözyaşı kalır
yanaklarında kızartılar, yitiriş ve korku; ölümcül
bir hastalık sanki yapışmıştır yakana, gecedir
bir düş bile değildir gelip geçen usunun
derinliklerinde.
Yarım bırak bu şiiri de böyle
yapayalnız, uykusuz, yorgun ve telâş içinde
uyuyakalmış bir kadını düşleyerek ve çocuklar
gözleri bir ırmağa benzeyen iki kardeş gibi
Fırat ve Dicle, onlar senin torunların olacak
unutma, Mezopotamya'ya gömülüdür ataların
ve yolculuk bir ilkenin kalbinin ortayerine
gecikme; günü uzat, güneşi gör ve ısın iyice
artık: bu son düş görüşün olsun.
Yarın kalkmış
Bir ince güzelliği devşiriyor olacaksın oralarda
derlediğin gibi şiiri, aşkı ve uçurumları da
geçip giderken ardında kalan tanıdık gözyaşlarını
bir yalanı çoğaltamasınlar kötü yüreklerinde
saçmalıklara gülmenin de vakti geçti nicedir
sevgiye, sevgiye... sevgiye... gider uzun bir yol!