Çocukluğumla Dans

Yağmurları yüklenmiş bulutlar var
Güneş batmakta ve ufuk hala kızıl
Bir çocuk koşuyor çamurlu yolda
Kısacık bir pantolon giymiş üzerine
Üzerindeki mintanı yırtık,
Çorapsız geçirmiş ayakkabısını ayağına
Bir damla yaş süzülmüş yanağından,
Neden diye soramadım
Neden ağlarsın be çocuk ,
Öylesine geçip gitti önümden ,
Tophanenin arka sokaklarına doğru
Karanlığa koştu ,
Aman sende dedim ;
Ama düşünmeden edemedim
Boş ver diyemedim ,
Hava soğuyor , yağmur düşüyordu ,
Damlalar ıslatıyordu kaldırımları,
Islanıyordu istanbul
Islanıyordu gönlümün fidanları
Yolum çocuğun yoluna düştü ,
Yolum tophanenin arka sokakları
Karanlık dar bir sokaktı.
Küçük bir sokak lambası ile aydınlanan,
Birkaç ağaç serpiştirilmiş üstüne
Tahta kapılı bahçeli evler
Arnavut kaldırımlı taş parkeli bir sokak
Çocukluğumu hatırladım
Ve çocuk oldum bir an
Yüksel teyze ile fatma ablanın kavgaları
Rıfat bakkalın şekerlemeleri
Sobasız evimizin tütmeyen bacası geldi aklıma,
Benim hiç kaloriferli bir evim olmadı ki,
Ve her zaman bacası tüten bir evim,
Komşu anne derdim tüm kadın komşulara
Tüm erkeklerde komşu babalarımdı benim
Babam askerdi o zaman,
Resimler yollardı , dindirmek için özlemleri
Asker buya toplu halde hepsi bir , hepsi yeşil
Hep karıştırırdım babamı , resimlerde ;
Çareyi hepsine baba demekte bulurdum .
Kaç baban var diye sorduklarında
Bilmezdim ya rakamları,
On tane babam var derdim,
Ben çocukken hiç oyuncağım olmadı ki
Ben çocukken ,
Eski bozuk bir radyo ile oynardım akşamları ,
Çöp kamyonları geçerdi evimizin önünden,
Üzerlerinde kırık dökük oyuncaklar görürdüm,
Ben çocukken çöpçü olmak istersim hep,
Alıp o oyuncakları tamir etmek isterdim,
Ve hediye etmek kardeşlerime
Tahta bir kapını önünde durdum
İçeriye baktım uzun uzun
Ve anlattım ya işte ,
Önümden seyirterek geçen çocuktu çocukluğum.
Tahta kapılı bir evin avlusunda
Eski bir radyoydu oyuncağı,
Ve evin bacısında duman yoktu ,
Tophanenin arka sokaklarında
Tahta kapılı bir evin avlusunda ,
Dans ediyordu gözümün önünde çocukluğum