Yaşadığım Şehir ve Anneme
Gençliğimi verdiğim şehre
Bir iki şey söylemek isterim
Biraz acı, biraz tatlı.
Ömrümün baharını geçirdim sende
İlk doğdum senin rutubetli havandan soludum
Susadım senin serin sularından içtim.
Ve karadenizin küçük kasabası
Senin yağmurlarını anlatmaya gerek varmı
Artık herkes biliyor seni.
Azmı ıslanmıştım damlalarından kaçarken
Yakalardınya ansızın şemsiyesiz ceketsiz
Güneşli bir günde çıkardın aniden
Bulutsuz ve esintisiz.
Ve denizim Kara denizim
Beni iyi bir yüzüçü usta bir balıkçı yapan denizim
Senden azmı balık yedim azmi eylendim.
Bedenimi ilk kez senin sularında ıslattım,
Senin sahillerinde güneşlendim
İlk boğulma tehlikesini yine sende atlattım.
İyide kürek çekerim bilirsin
Azmı gezindim çalkantılı sularında
Ellerim azmı nasırlandı
Elbiselerim azmı ıslandı.
Dün albüme baktım,
İlk yakaladığım balığı görünce nasılda sevinmişim
İşte o günden sonra annem söylüyor
Ben hergün denize inmişim.
Ben yanlız denize balığa değil
Kuşlara da meraklıyım
Kışın yaban tavuğunun peşinden azmı koştum
Sokaklarda floryaların peşinden,
Ve onları kaç yıl besledim.
Hala unutamıyorum kırmızı kafalı şirin sakamı
Dert ortağım benim ne güzel öterdin
Seninle dertleşirdim bilirsin.
Ömrümü verdiğim şehirde birde atmacalar var
Ağustoz ayı geldimi cıkardık dağa.
Ah Fındıklı ah
Dört mevsimin ayrı bir zevkti
Meyve zamanı olurya
Kirazı armutu inciri
Çıkardık dalında yerdik,
Ama coğunlukla tenbeldik
Üşenip çıkmazdık ağaca
Çürürdü güzelim meyveler dalda.
Evimin önünden sahil yolu gecerdi
Alışmıştım ninni gibi gelirdi gecen arabaların sesleri.
Azmı tam yirmi yıl dinledim.
İlk arkadaşım bu şehirden benim
İlk dostum ilk düşmanımda.
İlk aşkım,
İlk göz ağrım,
İlk göz ağrımda buradan.
Neleri sevmiştim ben bu kasabada
Neleri neleri.
Daha sizlere yazamadığım bilseniz neleri.
Annem babam ve kardeşlerim...
Annem azmı çalıştı çay bahçelerşnde, kardeşim karnındayken.
Çok ama çok cesaretliydi
Bilseniz kuş kadardı yüreği.
Bir bilseniz ah bir bılseniz
Yorgunluktan kıvranırdı geceleri.
Birde Babamı bilseniz
Yirmibeş yılını verdi mesleğine
Yirmibeş yıl pazarsız
Hergün sabah yediotuz akşam dörtotuz.
Bir of bile çekmedi bu yirmibeş yılda
İşten sonra dururmuydu sanki
Kendine yapacak birşey bulurdu.
Kardeşlerimi anlatmaya gerek yok
Hepsi bir çiçek
Biri pamuk,biri tonton, biri yumurcak
İnanın gurbette bu satırları yazarken
Gözlerim yaşardı, ağlamaklı oldum
Gözlerimden süzülen damlacıklar
Annem kelimesinin üstüne düştü
Bakın o bile biliyor annelerin kıymetini.
Annem annem!
Yanındayken seni,
Daha çok öpüp koklayamadığım için,
şimdi kahroluyorum.
Ama beni affet
Bir bilsen seni ne çok seviyorum.
Şimdi bunlar, gözümün önünden bir filim gibi geçiyor.
Sanki dün gibi yaşadıklarım.
Daha iki gün önce top oynamış gibi
Denizinde yüzmüş gibi
Dağlarında gezmiş gibiyim.
Ama yaşadığım o güzel günlerin
Sayfalarının çoktan kapandığını biliyorum.
İnanın o yeri ve zamanları
Çokmu çok özlüyorum...
Taşkent 30.09.1993
Sota Papaladze
Sota Papaladze şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.