Aşkımın Kırkdördüncü Günü
Sensiz kış akşamlarından birindeyim yine
Hava her zamankinden daha soğuk,
Gökyüzü zifir zindan karanlık.
Hasretim dağlar kadar kabarık.
Yine seni düşünüyorum her zamanki gibi
gözlerin geliyor gözlerimin önüne...
O acımasız, derin, bir okadar sonsuz gözlerin.
Dalıyorum sonsuzluğun içine
Kayboluyorum yine,
Hasretinin, aşkımın, ızdıraplarımın içinde.
Bir an gülümsüyor gözlerin bana,
Umut rüzgarları esiyor bir anda ...
Tekrar efkarlanıyorum sonralarda
Yine kıskanıyorum;
Aynaları,
Yüzünü okşayan rüzgarı,
Dudaklarına dokunan ekmeği,
sevdiğin o renkleri:
Mavi, siyah, pembe ve kahve rengini
Rüzgar olasım geliyor tüm benliğimle
Okşasam yüzünü ,
Oynasam ellerinle.
Sonra renkler olasım geliyor
Yanağındaki pembe,
Dudağında ki kırmızı..
Kahverengi mi olsam ?
Derin sonsuz bir kahverengi
Sonra konsam göz bebeklerine
Herşeyi ama herşeyi hapsetsem sonsuzluğa
Biz kalsak başbaşa...
Yine efkarlanıyorum bir anda.
Aşkımın kırkdördüncü gününü yaşıyorum,
Senden yıldızlar kadar uzakta.
Her zaman seni düşünüyorum kış akşamlarında
Sen beni görmeden,
Senden çok uzaklarda...
Gülüşünle diriliyor,
Bakışında kendime geliyor
Mutsuzluğunda ölüyorum yine.
Yine efkarlanıyorum ceylan gözlüm
Sen benim varluğımı bilmesende
Seni seviyorum
(Tek aşkıma... 5.12.2000 salı)
Malatyalı
Malatyalı şiirleri
| Malatyalı - Hayat |
| Malatyalı - Aşkımın Kırkdördüncü Günü |
| Malatyalı - Nerelerdesin |
| Malatyalı - Özlem |
| Malatyalı - Seviyorum |
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.