Kör Oldun mu?
Sen hiç tutsak kaldın mı düşlerine
Salıverdin mi umutlarını suyu çekilmiş tarlalara
Bilir misin nasıl boy atar düş kırıklıkları
Dönüp dururken uykusuz, yalnız yatağında
Bir sağına, bir soluna.
Nasıl yakar elini o yanındaki soğuk yastık,
Nasıl da mezar taşı gibi soğuktur o yorgan,
Faltaşı gibi açık gözlerin dikili karanlığa
Boş boş bakarsın anlamsız, amaçsız
Tan atarken ufukta teslim olursun yorgunluğa
Sen hiç kör oldun mu
Durup dururken, gün ortasında.
Sen hiç iyi ettin mi
Kanadı kırılmış bir kırlangıcı
Tek bir öpücüğünle
Sakladın mı bağrında güz yağmurlarından
Siper ettin mi bedenini düşman bakışlara
Yandı mı yüreğin
İyileşip de bir gün
Uçup gidiverdiğinde
Teselli aradın mı şeytan uçurtmalarında
O sessizce uçup giden kırlangıç
Dönüp geldi mi hiç ertesi bahar
Sordun mu asmışmı dizelerini dolaştığı göklerin mavilerine
Yoksa senin göğünde
Hiç yer olmamışmıydı maviliklere
Bir fotoğrafa asılı kalmış sessiz kahkahaların
Bir zamanlar gerçek olduğunu hatırladınmı hiç
Hiç ağladın mı kullanılmış bir havluya bakıp
Bir eski mektup hiç burktu mu yüreğini
Hiç düşündün mü
Bir zamanlar çocuk olduğunu
Sevdiğini bir zamanlar
Ya da nasıl soğuduğunu,
Ölmüş babanın ellerinin avuçlarında
Sen hiç nadasa bırakılmış düşlerinde
Kör oldun mu?
Stepne Şair
Stepne Şair şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.