Gökyüzüne Ulaştığımda

Beni çıkmaza sürükleyen
Kendince doğru olduğuna inandığın
Anlamı olmayan her tepkinde
Benim tüm yaptılarım adına
Manasız fikirler doğrultusunda
Hiç anlaşılamayan yaklaşımlarında
Seninle bütünleşen anlamsız inatlarınla
Yırtıp tükettiğin benim kitaplarım gibi
Benim ömrümden her sayfayı tüketişinde
Tüm yaşama sevinçlerimi
Acımasızca yok etmek istercesine
Sana olan sevgimi anlayamamışlığınla
Birlikte yaşama anlamını yok edişin gibi
Herzaman gülmeyi unutmuş halinle
Hep büyük hedefler peşinde koşarken
Bu hedefler arasında kaybolmuş bana
Hala senin doğrularını anlatmaktaysan
Bunları duymaktan sağır olmuş kulaklarım
Bu kadar yıpranmışlıktan sonra bile
İlk defa, en doğru olduğuna inandığı
Kendi gerçeklerimin içinden gelen
Gayet net bir duyumla
Bu ses anlatımında
Seninle bunca yaşanmışlığı
Yaşlı gözlerin derinliklerinde bırakıp
Gökyüzüne ulaştığımda ben,
Özgür ve mutlu olacağım