Bu Gönül

Bu gönül asla yalan söylemedi sevdiğine
Onda çömertlikten başka birşey yoktu...
Sana ulaşamamış sevgi nameleri vardı.
Hiç bir yere sığamadın bu alemde...
Kalbim;kaldığın, odaklandığın tek yerdi.
İçimdeki sızıydın,anka kuşumdun benim

Bu kalp ateşin körüğü oldu yaktı kendini
Attıkca ,sen sen diye tutuştu tenim
Girmediği iklim ,hal,boya kalmadı.
Öyle sözler yarattı, doğurduki dilim.!
Bu garip vucudumda yüreğimdin benim.

Artık dönüşü olmayan yollar göründü.
Kendimi arar oldum gaflet tuzaklarında.
Binlerce yıldız yaktım,görmek için aynalarda
Güneşinde, ışıksız kaldı kıblelerim.
Bir çağrım,kavalım,dikili ağacımdın benim.

Bu can küfrü, isyanı senden öğrendi.
Hatta cehennem ateşini aşkıyla yaktı.
Kapattı sensiz olan cennetlerin yolunu.
Kavuşma tadını taktım boynuma,bir muska gibi.
Her aşk kapısını açan anahtarımdın benim.

Uykusuz çilelerin, acısı oldun bağazımda.
Güller savaşında çarpıştın,ne gülşen kaldı,nede gül
Taktın zincirleri günlerin, ışık boyunlarına.
Tutsak göz yaşlarını aldın,suladın er meydanlarını.
Ruhumu yaralayan silahım ,ecelimdin benim.