Günbatımındaki Deniz

Sizi seviyorum
Siz şiirde aşksınız
Aşkta şiir ve sonrasız sevgililersiniz!

Ne yapsam ellerimde kalmıyor
Dalgın hali denizin aklıma dalmıyor
Deniz kızıyla bir balık bir kerede zıplıyor
Gövdesi insan, gövdesi insan, gövdesi insan
Gibi
Aklıma sıçrıyor

Eftelya benim çadır tiyatromda
Mahzun ve denize küsmüş gözleri aklımda
Deniz onu çağırıyor sanırken
Kalbim ağrıyor denizimde

Bu denizlere çok sıçradı aklım
Diyemem aklım denizken
Ve ben deniz kızının sevgi yüreğinden gördüm
Kendim denizken
Sonsuz dalgalarına vurulduğum bir sesi
Aklımdan silemezken
Gitme ne olur kal yanımda diye söyleme
Hepsi buydu aşkın sonu ve başlangıcı ilk söylenen

Son kere değil ama ilk değil sonkez hiç olmayacak
Olmazanınca aşk hiç gelmeyecek
Seni hiç sevmeyecek
Sevemeyecek
Sen bunu *Siren* seslerinden kaçtığında anladın
Sen bunu bana aşkında anladın
Aşk bir deniz kızını izlerken yedi vurgunu
Dalgıçlara düşmüş aklıyla

Gel Poseidon!
Gel fırtınalarınla yar dalga dalga
Gönlümün kılıç keskinliğindeki
Belki ince bir zar gibi sessizliğindeki
Duyguları yar!
Yar sen benim konakladığım deniz
Ben senin içinde bir uçurum
Kalmaz aklında bir deniz eğer
Ben Seni sevmiyorsam...

Sen bana kalmamışsan denizimin ağrılarındaki
Günbatımımda...

Sonsuz aklım çıldırmaya koştu dediysem eğer
Sen varsın orda senden başka kimseyi sevmezmişim
Meğer!.......

Ben denizimle başbaşa
Kıyımı izliyorum aşkla!...

28.10.2000 Ankara
.