Küçük Kızın Hüznü

Ne zaman ekispirese binsem
Şöyle rahatça kurulup kompartımanda
Bir sigara yaksam yolculuk başlarken
İstanbul`a uçar hayallerim

/Bu şiir de Anadolu Ekspresinin beşinci vagonunda
ve ilk kompartımanında saat yirmibironbeş`te bir ağustos gecesi tren çelik rayların üstünden atlarken ve ben yılları geri sayarken başladı.../

Sanki küçük bir kız çocuğu dışarı
Karanlıktan kayan yıldız gibi önünden geçen
Şehre bakıyordu
Neşeli çığlıklarla
Sanılırdı ki o kaçırıyordu şehri uzaklara
Nihayet görünmez olunca koca şehir
Sevinç birden dağıldı
Küçük kızın gözleri hüzünle parıldadı
Ha sğladı ha ağlayacak
Ağlayacaktı
Koca parmaklı bir el bir simit uzattı
Küçücük el simiti alıp şehri unuttu...

Bu andı
Küçüğün yarım bıraktığı hüzne kapıldım
Hüzün sıcacık simitti küçücük elden kaptım...

Gece ilerlemiş kuşetler açılmıştı
Bir horultu heryanı sardı
Sarsılarak durdu tren
Eskişehir garı sat üçü biraz geçe
Ben üst ranzadayım
Ve henüz Saman Sarısı şiiiiirini bilmiyorum
Alt ranzaysa boş değil
Koca bir horultu gırtlağıma sarılmış...

Çığlık çığlığa düdükle yola koyulduk yeniden
Ve küçük horultusu küçük kızın
Hüznümü perona attı
Sabaha çocuklar toplayacak ordan
Sabaha ben İstanbul`da olacağım
Çocuklar Eskişehirde
Perondan topladıkları hüznümü satacaklar
Avaz avaz
Taaaazeee sıcak simiiiiiit sıcaaaaaaaaak...

Sıcak yaz gecesinin sabahına yaklaşırken
Yaslandım uykuya
Ben de horlayacak mıyım
Şimdi üst ranza boş orda değilim
Alt ranza boş kompartıman boş hatta
Vagon bomboş boşalmış tren
Anlaşılan meraklanıp hep beraber
Eskişehirde indik
Hüznümü sabaha çocuklar
Nasıl satacaklar?

İstanbul Boğazında Sarıyerden havalanmış bir martı
Tüm Marmarayı baştan ayağa geçip
Bİr Martı Ordusunu peşine takıp
Tüylerden oluşmuş beyaz izleri
Ardından sürükleyerek
Şen kahkahalarıyla kulakları çınlata çınlata
Ortalığı velveleye vererek geldi
Ve Eskişehir de gar çatısının tam üstüne kondu
Beyaz martı ordusu
Sabahı beklemeye başladı...

Bir Gorki eksikti hani
Fırtına Habercisinin Türküsü ile
Bir de Nazım usta
Saman Sarısı şiirini bilmiyorum daha
Belki de geciktiler...

Beyaz martı ordusu yerini almış
Tekmil şairler yerini almış
Ve ben hüznümü yitirmişken yerimi almış
Olağanüstü sabahın
Şiirini beklemeye başlamıştık

Eski bir şarkının ıslanmış dudaklardan dökülen
Alışık namesi gibi yumuşak ve ısrarlı iniltilerine
Kulağımı tam kaptırmak üzereydim
Rüzgar aralık pencereden süzülüp
Kopartımanın boğucu havasını yararak
Bana kadar ulaştı
Derin bir nefes çektim ciğerlerime
Ilık meltem okşayışıyla titredi yüreğim
Göğsümden sıçrayıp
Rüzgara kapıldı
Gerisin geri denize kadar ulaştı

Denizle aramda şimdi bir milimlik kocaman
Bİr uzaklık vardı
İnanılmaz büyümüş gözlerim bir türlü inanamadı...

Dönerken toplarım umuyordum tüm bıraktıklarımı
Tüm bırakacaklarımı
Havalanıp birer birer omzuma konan
Martılar gibi...

Martılar bu kez hüzünlü olacaklar
Hüznümü şen kahkahalarıyla değişmiş
Ve artlarında bıraktıkları beyaz izi
Düşümde unutmuş olacaklar

Gorki gene şiire gecikecek mi
Ya Nazım ona gene ihtiyar usta diyecek mi
BBelki de üçümüz
Yalnız oturacağız buluşmamızda
Hüzünsüz bir simir bölüşeceğiz
Tren keskin düdüğüyle
Bülmeyecek uykularımızı
Bir daha dönmeyeceğiz buralara...

Hem hala ben üst ranzada
Alt ranza boş ddeğilken
Saman Sarısı şiirini bilmiyorsam
Ve hala denize bir milim yaklaşmışken
Fırtına Habercisinin Türküsü`nü duymamışsam
KOcaman bir uçurum duruyor uykumla aramda...

Tren çelik rayların üstünden İstanbul`a uçuyor
Küçük kız küçücük eliyle
Tuttuğu simitten habersiz
Küçücük horultularıyla uykuma giriyor...

Bir güneş doğumu öncesi bulutlar
Gene renk renk dizilip
Hangi renkti uykumuzda bıraktığımız
Diye sordururken
Duyumlarımın telleriyle bilincime varan
O eşsiz madde habercisiyken renk
Ve madde bilincimden habersiz
Eşsiz hareketini sürdürürken
Ben hala ve ne zaman bu rengi aradıysam
KIyısına kadar gidip
Rengarenk bulutlarla kaplı denizin
Hala ve ne zaman varacağımı bilmeden
Derin uykulara dalmışsam

Küçük kızın küçücük hüznüyle sıçradım
Hep koca bir horultu gırtlağıma sarıldı...

Ekim 1981 Anadolu Ekspresi
.