Samatya İstasyonu
Kimbilir kimin nesiydi
Bir başına oturmuş masada
Belliki hayal aleminde dolaşmakta
Yağmur yağarken girmişti içeriye
Akıyordu sular üzerinden günah gibi
Isınmak için sokulduğu sobadan
İtile kakıla uzaklaştırıldı ıslak adam
Birden aklıma getirdi yaşadıklarımı
Birkaç yılımı, bir kaç ayımı anımsayamadım
Böylesine çılgıncamı yağıyordu yağmur
Sonbahar akşamında Samatya` da
Beklerken peronda?
Anımsamak istemediğim anılar bunlar
Artık ne treni nede seni bekliyorum
Doğduğum eve bile gitmiyorum
Beni sensiz bırakan istasyona. Samatya ya
Bir Garip Aşk Hikayesi
Bir Garip Aşk Hikayesi şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.