Zamanla

Goncayken sevilir gül,
açılınca koklanır.
Geçince hükmü baharın,
har olur bülbülün gözünde,
hatırı kalmaz dikenin.
Yutkunurken çıkan gözyaşı,
yanakta yol bulduğunda;
ne ateşler yakar yürekte zaman
ömürden geriye kuru bir `ah` kalır.
Geçer sorguya çekildiği günler;
kırılma korkusu olmasa,
artık, yalan söylemez aynalar.
Şaşırmaz asla zamanını ferman,
akşamı olmayan sabah kalır.

Salih Parlak