Hayat Kendini Tazeliyordu İsimsiz Dağlarda
Hayat kendini tazeliyordu isimsiz dağlarda,
Yüreklerimizde yarım kalan sevdaların boynu büküklüğü,
Dilimizde söylenmemiş sevda sözlerinin pişmanlığı...
Hayat kendini tazeliyordu isimsiz dağlarda.
Doğa aydınlık günleri yaşatmanın mutluluğu ile sonbaharlaşıyordu, sararıyordu
Rüzgarlar uğuldamaya hazırlanıyordu yüksek tepelerde
Göçmen kuşlar çoktan gitmişti buralardan
Güneş ısıtmıyordu eskisi kadar
Geceler daha soğuktu içimiz titriyordu.
Bir biz kalmıştık, gidenlerin ardından bakakalan
`Asıl giden değil, kalandır terkeden, giden de bu yüzden Gitmiştir zaten` diyordu kalın kitaplar yazan adam
Belki de biz terketmiştik onları,
Onlar da bu yüzden gitmişti belki
Hayat kendini tazeliyordu isimsiz dağlarda
Terkedilmişliğin acısıyla yangın yerine dönmüştü yüreklerimiz
Herşey tarumar...
Kaç fırtına atlatmıştık,
Sadece saçlarımız dağılmıştı
Zaten hep dağınık bırakmıştık.
Alışamıyorduk yalnızlıklara,
Hep birileri olsun istiyorduk hayatlarımızda
En azından rakımız olsun yanıbaşımızda
Bir de bizden başkasının açmasına izin vermediğimiz
Sigara paketlerimiz.
Yetmiyordu belki, daha fazlasını istiyorduk,
Ama biz bunlarla avunuyorduk...
Biz hep mahzunduk...
Hayat kendini tazeliyordu isimsiz dağlarda.
Kendimizi kandırıyorduk aslında,
Yalnızlığa alışık değildik.
Tek odalı havasız evlerde hep geçmişi aradık,
Tanıdık bir sesin kulaklarımıza dolmasını bekledik,
Kapının çalmasını,
Halimizi soracak birilerinin ansızın çıkıp gelmesini bekledik
Sessiz gecelerde.
Hiçbiri olmadı halbuki,
Biz hep yalnız yaşadık.
Yüreğimizi burkuluyordu akşamüstü sohbetlerinde,
Dinlediğimiz şarkılar da yalancıydı `yıllara rest çektim` dediklerinde
Yaşanan yıllara rest çekilmiyordu,
Onlar yanıbaşımızdaydı, elimizi uzatsak ulaşacaktık..
Uzanacak gücü bulamıyorduk,
Nereden geldiğini bilmediğimiz bir utançla...
`Yolcu girişlerindeki` vedayı unutamıyorduk,
Gözlerimiz buğulanıyordu eski evin sokağına girdiğimizde,
Hayat kendini tazeliyordu isimsiz dağlarda,
Şimdi sıra bizdeydi,Üzerimize kara bir şal gibi serilen
Utangaçlığımızı yırtmanın zamanı gelmişti
Kendimize ait gerçek bir hayatı yaşamanın zamanı gelmişti
Hayatı yüreklerimizde bir kez daha tazelemenin zamanı gelmişti, geçiyordu...
Biz bu hayatı böyle devam ettiremezdik,
Hayatı tazelemeliydik ,
Ve yeniden mutlanmalıydık
Hayat kendini tazeliyordu isimsiz dağlarda,
Biz geride durmamalıydık....
Faruk Dağ
Faruk Dağ şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.