Sevgili!!!
Sevgili!
Gördüm ki,
Sadece saçma bir düzen değilmiş
içinde bulunduğumuz.
Ne bir sigarayla söndürülüyormuş korkular,
Ne de kitap aralarına koyulan
kağıt parçalarıyla
duraklıyormuş yaşam!
Gördüm;
Taş kalpler üzerine atılan
çizgilermiş anılar...
Zamanı üfledim,
İlk adımım,
o toz bulutunun
içine gömdü başımı...
Geriye döndüm,
-sadece bakmak için bıraktıklarıma-
Gördüm ki,
ben yokken,
fırtına olmuş o küçük esintiler...
Sevgili!
Ne bir kaçıştı içime yüklediğim,
Ne de gözkapaklarımın arkasındaki
görüntülerin tılsımı...
Meğer sadece,
yanıbaşımdan gelen
fısıltılarmış
titremenin kaynağı....
Sevgili!
Sen yokmuşsun ortalarda.
-belki de hala yoksun-
Ben hissetmiyormuşum varlığımı.
Ve boş yere
hissettirmeye çalışıyormuşum
hissetmediğim varlıklara...
Yaşadığım hiçbir gün,
O `hiçbir gün`lerden değilmiş.
Ve o `hiçbir gün`lerin birinde,
Avcumda bir parça `yok`la çıkarsam karşına,
Ya da
Açtığım herhangi bir kapının arkasında
bulduğumda seni,
Ve olmayan gözlerinle bana bakıp
olmayan ellerini uzattığında bana
Geçip gidersem yokluğunu içinden,
Ve kapatırsam kapıyı yokluğunun yüzüne
Sorma bana
`Neden bu kaçış?` diye......
Sevgili!!!
Kaçış yoktur yokluklardan......
Ceren Güleç
Ceren Güleç şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.