Ölüm Diyorlar Bana

Ölüm diyorlar bana ölüm,
Ölüm dediğin şey nedir ki gülüm?
Sınırları çizilmiş,
Menzili belirli ömrümün,
Üstünde dolaşan karabuluttur ölüm.
Ne zaman kesilir nefesler ciğerimden?
Ne zaman ki çekilir kan,
Gözümden ellerimden?
İşte ölümün sıcaklığını hissederim o an.
Ama ben ölmekten korkmuyorum.
O an tek düşündüğüm,
Neden sensiz öldüğüm olacak.

Ölüm diyorlar bana ölüm,
Ölüm dediğin şey nedir ki gülüm?
En kötü ihtimalle,
Toprağa karışıp bir avuç toprak olmak.
Oradan karışmak bir yeraltı suyuna.
Ve yürümek bir çiçeğin köklerine.
Ulaşmak gayretle özüne.
Sonra da sen gelirsin,
Her zamanki gibi güzel,
Her zamankinden daha alımlı.
Küçük ellerinle tutup,
Koklarsın o çiçeğin özünde beni.

Ben ölmüştüm bir zaman önce,
Ama bak yine seninleyim.
Bugün bir çiçek,
Yarın bir mezartaşı suretinde,
Hep seninle olacağım.
Dedim ya güzel gözlüm,
Ben ölmekten korkmuyorum.
O an tek korkum;
Seni arayıp bulamamak.
Ve tek üzüntüm;
Seni bu dünyada bırakmış olmak.
Ölüm dediğin şey nedir ki bana..?