Uçuk Pembe
Tükenis,
Ve üzeri örtülen umutlarin cigliklari...
Ne kadar sürecek bu seferki?
Hep böyle görev mi görecegim hayati?
Yapamadiklarimin coklugu korkutmayacak mi artik?
Haykirmayacagim sevda misralarimi, öyle mi?
Bir ben bilirim beni, o da yarim yamalak...
Görmedigim insanlarca çok sevmek ölümü,
Ve tatmadigim asklarca zevk almak son anlarimdan,
Hayallerim kadar siir yazmak mesela,
ve siirlerim kadar mutlu olmak...
Kaf Daginin ardindalar sanki,
Herkes anlatir, kimse anlamaz...
Kirda boylu boyunca iki yürek,
Ayni anda carpip ayni anda susan...
Ölesiye ayni seyleri hisseden...
Ayni havadan ve ayni sudan,
Ayni sevdadan dem vuran,
iki yürek...
Her ask bir hatadir;
Yanilsama, kalp kaymasi...
Yildiz kaymasi gibi ayni;
Insanlar bakip duygulanir...
Aslinda olan sey ise koskoca bir tasin,
Baska bir tasa kosarken yanip tükenmesidir...
Yildizlar hep kayacak belki,
ve izlemek hep zevkli olacak...
Ama hata hataligiyla kalacak...
Cigere pis demek degil benimkisi:
Içten ve samimi
bir nefret...
Tipki bu sabah aldigim,
Maltepe sigarasi gibi...
Her aksam tövbe edip,
her sabah tövbemi bozdugum içerken...
ve kendimden geçerken,
ne kadar tükendigimi farkettigim anlarda,
içtigim nefret gibi...
Tükenis;
Ister ölümü beklerken,
Ister kirda yatarken,
Ister asik olurken,
ve ister sigara içerken olsun,
Tükenistir...
Yeni bir sevda,
Çarpilip çikilan kapiyi
Yeniden çalincaya dek...
Adnan Korkmaz
Adnan Korkmaz şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.