Ankara Sayıklamaları

SAYIKLAMAYA BAŞLANGIÇ

I

miğdemde bir bulantı
ve bir akşam
bırakılmışlığın özrü başım...
trajedi çok geç
artık gözlerim bile sahici
hayal çok uzaklara kaçmış
geri gelmiyor...

ah... ne yaptım sana...
niye böyle döndürdün başımı
niye niye bıraktın
bu geç özürde akşamları elime...

sabahları kendime uyanayım diye mi...

II

sen sahici akşamların sabahına bir hayal
ben hayalim ellerime dolanmış uyanırdık
anımsa...
ve hayali sabahların anısı bir kez döndürmüşse
başımı
inanırdım...

kıvrık gözlerin bakmazdı
akını kızıla çevirip
ve gitmezdim sensiz
ölümlü onura...
sahici sabahların kızartısına
yakarmazdım...

III

Oldu bir kere
ve sonsuz yitirdi
belirlendi beyaz, mavi ve kırmızı ışığı
yerkürenin...

bu bir hazırlıktı
bir kere bile
bir kere bile
veda etmeden yaşama
yaşam töreniydi...

kutladım bırakılmışlığı
sen de kutla veda törenini
sahici sabahların
bu sefil akşamında
ve delirt gözbebeklerini hayata
canım...

Ekim 2000 Ankara