Dün
Dün;
Bambaşkaydı gecenin karanlığı.
Siyah daha bir siyahtı sanki.
Dayanamazdım
Duymak istemediklerime.
Ama duymuştum bir kere.
Ve ben de karardım.
Halbuki ne kadar heyecanlanmıştım
Konuşmadan önce.
Küçük bir çocuktum öyle.
Sanki o beğendiğim arabayı almıştı babam.
Şaşkına döndüm,gözlerim kamaştı
Arabayı görünce.
Oynamaya bile kıyamadım.
Bekledim eskisin diye.
Ne yazık ki! Eskimedi.
Oynayamamıştım ve oynayamıyorum hala.
Duruyor odamda,yine o
Göz kamaştıran güzelliğiyle.
Böyleydi duygularım,
Gecenin ne kadar kara olduğunu anlamadan önce.
Anlamamı sağlayan iki sözcüktü
Dudaklarından dökülen;
`olabilirden uzak`.
Yıkılmıştım,
Ne yapacağımı bilemedim o an.
Ayrıldıktan sonra yanımdan,
Gözlerim doldu.
Vücudum buz kesmişti sanki,
Toparladı kendini,
Koşarak ayrıldı yanımdan.
Ben kalakaldım öyle tek başıma.
Eve döndüğümde,
Bitkindi yüreğim,ağlıyordu.
Görememişti arabayı yerinde.
Kandırmıştı babam,
Ya da kabustu bütün bu olanlar.
Bekledim babamı sabaha kadar,
Kusmak için öfkemi.
Dertleştik saatlerce,
Anlattı bana her şeyi.
Yoktu öyle bir araba.
Ne kandırmıştı babam,
Ne de kabustu bütün bu olanlar.
9 aralık 2000
Onur Kul
Onur Kul şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.