Acı

Yarınlarımı dizginleyemediğim düşüncelerim
Durdurak bilmeden acının son bulutunu yokluyor ellerim
Sıcaklık değil hatta soğuk ve ılıkta değil
Anlaşılmaz dokunulmaz hissedilmez bir karmaşa
Zindanların en dibinden, sonsuzluğun ellerinden
Sevgisizliğin içinden
Çıkmış bir yargaşa
Issız bir çöl ya da okyanusun en derin yeri
Silinmiş bir gölgeydi kendisi
Ağlayamayan hatta yaşamayan
Yıkıntılar arasında inlemeler var sadece
Sadece bunlar uydurma bir hikaye
Delilik, yok oluş ve ağlamak için işte en güzel hediye
Yaşamda değil ölümde
İşte o bildiğin acı insanın içinde

Deniz İpek