Kocaman Bir Çocuğu Öpüyorsun
Sen bende eleri öpüyorsun bir bilsen
Herkesin perde perde çekildiği bir akşam
Siyah bir su gibi yollara akan yalnızlığı öpüyorsun.
Ağzında eriklerin aceleci tadı
Elleri bulut,gözleri ot bürümüş ekin tarlası
Bir çocugun düşlerine inen tokadı öpüyorsun.
Yağmur her zaman gökkuşagını getirmiyor
Aralık kapılarda bekleyişin çırpıntısı
Bir kadın eksildikçe ömrüme eklenen
Uzun gecelerini,solgun gövdesini öpüyorsun.
Uzak dağ köylerine vuran ay ışığı
Kerpiçlerden saraylar kuruyor yoksulluğa
Ne suların ibrişimi,ne gökyüzü ne rüzgar
Sen bende gittikçe kararan bir halkı öpüyorsun.
Sakarya Caddesi`nde sarhoşlar
Rakıyla buğulanmış kaldırımlarına gecenin
Yüksek sesle birşeyler çiziyorlar.
Yalnızlık har koşulda bir sığınak bulur,diyorum
Uzanıp dudağimdaki titremeyi öpüyorsun.
Örseler acıyla düştüğü yeri
Susarak büyüyen adamların sevgisi.
Ağzında pas tadıyla bir inceliği söylemek
Bir gülünç içtenliktir,gecikmiş ve ezik
Sen bende yanlış bir ömrün tortusunu öpüyorsun.
İnsanın zamana karşı biricik şansıdır aşk
Onca kapı onca duvar içinde bulu aynasını.
Sen bende neleri öpüyorsun biliyor musun
Herkesin simsiyah kesildiği bir akşam
Yıldızlarla yedi renk gökyüzünü öpüyorsun.
Sen bende,gözlerinin anne ışığıyla
Bir solgunluktan doğan kocaman bir çocuğu öpüyorsun.
(1995)
Şükrü Erbaş
Şükrü Erbaş şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.