Gizli Bahce
İçimden aktı gitti
sessizce ve arkasına bakmadan
bakamazdı arkasına
bılemezdi ki neyin arkada kaldığını
şah damarından fışkıran bir kan
terkeder gibi aktı ve bir göl
yerde bir resim kızıl bir gölge
çiçek şeklinde
bu bendendi
ama bu o muydu
Soğuk üşüyorum yorgunum
yavaşça kapayıp gözlerimi
bir rüyaya dalar gibi
uyuyakalmak istiyorum ve biliyorum ki bir daha
hiç uyanmamacasına
akıyorum bende yavaş yavaş
yerde bir resim kızıl bir gölge
hançer şeklinde
Bu ben miyim
Bu bir veda mı
Bir gece çok özel bir gece
oradayım ben de
O çok gizli bahçede
Çok şey paylaştık
tenlerimiz değdi birbirine
ellerimiz kenetlendi
gözlerimiz yaklaştı birbirine
ve dudaklarımız okşadı birbirini
Artık gitmem lazım
veda olmamalı vedayı kimse sevmez
bir anı kalmalı benden ona
belki yokolan bir sevgiliden
belki de yokolan bir aşktan
rüyamda gördüm onu bana bakıyordu
kızıldı saçları mı gözleri mi
bilemiyorum belki de hatırlamıyorum
ki zaten hatırlamak da istemiyorum
ama duydum onu
fısıltısını
diyordu ki
Artık gitme zamanı
ve ben gidiyorum işte
tatlı bir ölüm gibi sessiz
ve resimsiz
ölüm iz bırakır mı arkasında
bilmem
ama zaten bilmem de gerkemez
ben gidiyorum çünkü
ama izler kalıyor eğer gezilmişse bir yerlerde
giden benim kalansa kimbilir belki de izlerim
beyaz bir kar örtüsü üzerindeki
tavşanın ayak izleri
ufukta minicik bulutlar var kar yağıcak yeniden belli
ve o izler bir seda
örtebilir mi bulutlar aşkı ve sevdayı
kimbilir bunun cevabı belki ölümün ardında
zaten bütün cevaplar orada değil mi
aradım sormak için bir geri döneni
ama yok hiç bir yolcu
galiba orası daha güzel
ki `gelen yok seferinden`*
eh anlaşılan
galiba artık gitme zamanı
Can Tezcan
Can Tezcan şiirleri