Baturalp

Küçük bir çocuğun özlemiydi bu
Ne yalınayak koşmaktı sokaklarda
Ne kumdan kaleler yapmak
Ne de uçurta uçurtmak göklerde
Sadece yaşamak...

Küçük bir çocuğun kaderiydi
Oyunlar oynamak bir apartmanın balkonunda
Beton kuleler arasında yaşamak
Sonra bir gün
Düşüvermek hayatın boşluğuna
Hiç uyanmamacasına...

Küçük bir çocuktu henüz
Hiç de küçük olmayan aklıyla
Daha neler hayal edecekti
Olmasaydı şu apartmanlar
Ve onların balkonları
Ne olurdu Baturalp düşmeseydi...