Sen!
Sen, güneşten sıcak, buzdağları kadar uzak bana.
Sen, kafdağındaki prenses, Leylam Bağdat' ta.
Sen, içtiğim su, yediğim yemek, soluduğum hava.
Sen, dağda açan çiçek, kar gülü, koklanmamış papatya.
Sen, gelişlerim, gidişlerim.
Sen, ağlamam, gülmem, sevgim, aşkım, hasretim.
Sen, kadınım, dostum, sevgilim.
Sen, dünyam, kıblem, ahretim.
Sen, gülbebek,sincabım, şekerlemem.
Sen, heyecanım, kalbimin ağrısı.
Sen, azmim, gücüm hem güçsüzlüğüm.
Sen, uykusuz gecelerim.
Sen, yaz başlayan, hep devam edecek olan.
Sen, gülünce içten gülen.
Sen, sevince ölünceye, bitinceye seven.
Sen, temizlik, saflık, duruluk.
Sen, menekşe gözlerinden içime akan.
Sen, elimde tuttuğum narin çiçek.
Sen, hassas, kırılgan, mahçup, mahzun.
Sen, mağrur, gururlu, dimdik, sağlam, hep ayakta.
Sen, sevilmeye layık, sevginin ta kendisi.
Sen, aşk perisi, ruhumun efendisi.
Sen, ben sen ben biz.
Sen sen sen sen sen...
(13 Aralık 2000, İSTANBUL.)
Edizdar
Edizdar şiirleri