Bir Candan Uzak Bir Cana Hasret

Ay soluktu
gökte yıldız vardı
nöbette bir ağaç
ağacın altında bir adam vardı
havada ayaz
havada hüzün
adamın aklında
bir şehir
o şehirde
bir can vardı
o cana hasret vardı
ağacın altında bir adam
adamın dilinde bir türkü
gönlünde isyan vardı
vakit geçmiyor
günler bitmiyordu

ay soluktu
hava soğuktu
ağaca yaslandı adam
yasaktı biliyordu
bıraktı elinden soğuk demiri
sıcak sevgiliyi düşündü
yasaktı biliyordu
bir sigara yaktı
yasağı takmıyordu
saatine baktı adam
daha çok var dedi
daha çok
biter mi diye düşündü
biter dedi
bitecek
b i t m e l i
bir kuş havalandı
bir kurbağa sıçradı
rüzgardan dallar kımıldadı
irkildi
derin bir nefes aldı
sigaradan
hasret gibi oturdu
içine duman
gitmek bir kaç adım uzağındaydı
gitmek istedi
yasaktı biliyordu
gidemiyordu
şoseden ışıklar saçarak giden
otobüslere öykündü
yasaktı biliyordu

kahroluyordu

bir nefes daha aldı
derin
ve derinlere daldı

yaşadıklarını düşündü
yaşamadıklarına
yaşayamadıklarına hayıflandı

kahroluyordu

zaman ne çabuk aktı dedi
ne zaman geldim dedi
otuzlu yaşlara
daha dün gibi
ilk gençliğim
ilk heyecanım
ilk günlerim
ne zaman geldim dedi
bu günlere
buralara
nasıl ve neden?

güzel yüzlü yarini anımsadı
duldasından ağaçların
hayali çıktı yarin
solgun ışıkların altında
çağla renkli otların üstünde
bıraktığı gibi kalmıştı
hayali
bıraktığı gibiydi
güzeldi
ve elini uzatıyordu
pırıl pırıl gözleriyle
gülümseyen yüzüyle
işte orada
biraz ötesindeydi
ve elini uzatıyordu

boynunu büktü adam
gitmek istiyordu
yasaktı biliyordu
kahroluyordu

çiğ düşmüş çimenlerin üstünde
koşmak istedi
el ele
hiç yapmadığı gibi
hiç yapamadığı gibi
sonsuz gibi görünen
laciverdi gecede
kaybolmak
aşmak çitleri
geride bırakmak
soğuk demirleri
tek tipleri
lanet ettiği her şeyi
geride bırakmak

özgürlüğü yakalamak istedi
yasaktı biliyordu
gidemiyordu
kahroluyordu

parmaklarını yaktı
sigaranın ateşi
attı elinden izmariti
hıncını alırcasına ezdi
sabır dedi
sabır ya dost
sabır ya can

biter mi diye düşündü
biter dedi
bitecek
b i t m e l i

ay soluktu
hava soğuktu
ve günler
geçmek bilmiyordu
gecenin sessizliğini bozan
göz pınarlarından
içine süzülen
damlalardı

derin bir iç çekti
derinlerinden döndü
buğulu gözlerle
gelen devriyeye baktı

gitmek bir kaç adım uzağındaydı
gitmek istedi
yasaktı biliyordu
gidemiyordu

kahroluyordu

hava soğuktu
adamın benzi soluktu

(4 kasım ?98 - 4 temmuz ?99 / osmaniye diye bir yer)