Dost elim,senin

Aldın çıkardın doruklara, bulutlara,
Sevgi sarhoşu oldum, alışamadım.
Toprağa basamıyorum, rüyadayım.
Göremiyorum çiçekleri, kuşları, sevemiyorum.
Düşünemiyorum, gerçek ne bilemiyorum.

Terk edip gittin, yalnız bıraktın.
Doruklarda sensiz sevgin ve yokluğun
Ağlayan bulutların damlalarında hüzün
Gülen güllerde kaldı artık yüzün
Unutma her zaman dost elim, senin

Adil Koruyan