Toprak

Dallarda kuş gibi açız mevsime.
Saklanacak bir yer buluruz diye.
Kaldık yağmurlarda,güneşsiz günde.
Bir sen aldığını atmassın toprak

Şefkatin her zaman sevgi çemberi.
Açarsın güllerde olursun rengi.
Her güzeli alır vermessin geri.
Bir sen her çeşiti toplarsın toprak.

İstenmiyeni atar, sana saklarız.
Sende gizlenen cevher takarız.
Tevazuunu görmez hepte basarız.
Birtek sır tutan sen varsın toprak.

Ömrümüz geçerken vucut eğilir.
Yaklaşırız sona hastalık gelir.
Bir solukla,birkaç kürek işi bitirir.
Sonunda evimiz olursun toprak.

Aşkın acısını sen ne bilirsin,
Sevgiyi çabucak ele verirsin.
Bilsek, bilmesek bizi beslersin,
Yüzümüze bile bakmassın toprak,

Mevsimde ağaca canı yürüten.
Cansızı alıpta, kendine katan.
Tohumu büyütüp göğe uzatan
Meyveyi dalında çürüttün toprak.

Sıcak seni, parça parça ayırdı.
Yağmur ise seni sevdi kayırdı.
Fırtınada başka yere taşıdı.
Gönlümü de alıp savurdun toprak.

Anamız babamız sen oldun bize
Birtek senin önünde geliriz dize
Senle dayanırız ateşle, köze
Bir tek mekanımız sen varsın toprak