Yine

Yine insanların maskeleri düştü.
Kustular içlerindekileri,
Birine bile erişemedim tutmak için,
Kirlendim çok, temizliyemedim üstümü.
Beyaz sanmışlardı oysa kendilerini....
Böyle kusmak için zehirlerini karşıya
karadan da kara olmalı yürekleri.
Sevgi asılı kaldı karanlık kelimelere.
Kimse aşkı ,bedduayla tutamaz bir arada.
Hakiki yüzler göründü lanet okuyan seslerden
Seviyorum kelimeleri dökülemez.
Küfür saçılan dillerden
kurtuldu artık gönül düşerken uçuruma
Uzanamam artık,geri çekilecek iplere
Ve yağlanmış , gevşek ellere.
Korkuyorum...
Kelimeler öldürdü,gömdü umutları,
Deniz çekildi içimden,kaldı kumları
Yalvarırım soyunmayın insanlıktan.
Tek başına yaşanan aşklardan!!!
Ne olur kalmayın çırılçıplak.
Sizin yerinize ben üşüyorum.
İnsanlığımdan utanıyorum..
Korkuyorum....
Korkuyorum...