Işıtan Sen

Tan ağarmadan
Ezan sesiyle uyandım birden
Karanlık odamı;
Gece lambası bile yokken
Neydi böyle ışıtan?
Uyumadan önce vedalaştığımız
Dolunay!
Yoksa geri mi geldi?
Kamaşan gözlerimi
Ovuşturdum bir süre
Bir değil, bin güneş vardı
Sanki
Odamı aydınlatan
Ankara ayazında
Yorganımı ısıtan sendin
İçime doğan...

Rıdvan Selçuk