Yağmurdan Anladım

Yağmurlu bir günde anladım
Seni sevdiğimi..
Ayrılırken ellerimiz,
Belki de bir daha kavuşmamak
Aşkımızın ateşi,
Tutuşmamak üzere...
Bir kez bile seni sıkıca saramdığım,
Başımı omzuna yaslayamadığım için,
Ağlarken ben
Göklerde ağlıyordu ya beraber.
İşte ben o zaman anladım.
Meğer seni ne yaman sevmişim.
**
Sonra sen veda edip de bana
Arkana dönerken
Bir daha gelmeyeceğini söylerken,
Ben kalmışken öksüz gibi,
Gidişine bakıp da üzgün,
Yaşlarım akıp da süzgün,
Karışırken yağmura...
İşte ben yine ağladım.
Yağan yağmura inat,
Sokağı ben ısladım.
Ve yine anladım
Sana nasıl bağlandığımı
Ruhumun parçalandığını.
Zavallı kalbimin,
Ateşlerde yandığını...
**
İşte o günden sonra ben
Yağmura düşman oldum
adın yağmur olsaydı,
İnan sana da olurdum...
Ama sen temizsin ve de masum...
Kundaktaki bebek gibi
Acı çeken kalbim gibi
Sen masumsun...
Sen şimdi yoksun yanımda,
Gittiğin aylar oldu,
Bana verdiğin o,
Kırmızı gül var ya;
İşte o da soldu...
Ve dışarıda yağmur var şimdi.
Ve ben yine ağlıyorum.
Demek ben sana değil,
Yağmura ağlıyorum..
**
Bütün suç Yağmurda...
Yemin Ediyorum...