Ben ki O Vakitler Yalnızdım

ben ki o vakitler
bitimsiz yollara yürürdüm
ellerim ceplerimde
kadim türkülere
ve çocuklara sığınmadan
duadan gayri silah almadan yanıma
geceye ve
gecenin ürperten yalnızlığına karşı
ağarmış sakallarımı uzatırdım
ben ki o vakitler yalnızdım

ben ki o vakitler
lügatlar tarardım geceler boyu
sensizliğime ve sessizliğime inat
sözcükler arardım kendime
sözcükler
sensizlik kadar anlamsız
sessizlik kadar anlamlı sözcükler
ve ben
nedendir bilinmez ama
sözcükler içinde
yalnızca hüznü seçerdim
ben ki o vakitler yalnızdım

ben ki o vakitler
yargısız infaz olunmuş
sevdalar taşırdım yüreğimde
payıma
gayri safi milli ölümler düşerdi
sevdalar yerine
ve ben
kesintisiz ölürdüm
bir ikindi vakti
ikinci şubede
ben ki o vakitler yalnızdım