Yarama Sebepsin

Kapandı binbir haykırışla içimde küçük kapılar,
Her bir pencerede sürgüler sürüldü usulca
Bir bıçağı çeker gibi yara üstünden,
İncecik kanlar pervaz diplerinden süzüldü usulca.

Elimde nerden gelmişse bir minik yaprak,
Ağlıyordu bana bakarak,

Duvardaki tüm resimleri kırmıştı birisi
Halıda dev bir üzüntünün ayak izi.

Bense içimde herşeyi yıkan bu fırtınaya.
Bu beni bana hapseden yalnızlığa,
Yabancı biri gibi bakıyorum.
Gözlerimde yeni bitmiş bir kabusun ,
Yorgun ve şaşkın izleri,
Sandığımdan eski bir umudu çıkarıp ters yüz yapıyorum.
Biraz aralanıyor sürgüler,
İncecik bir ışık demeti
Vuruyor yorgun yüreğime,
İlk-yeni yürek atışımı duyuyorum sessiz odada,
Sonra bir ikincisi, üç-dört-beş..
Yaşamaya başladım.
Cam kırıklarını süpürüyorum içimde.
Ellerim kesiliyor biraz,
Biraz kan yine, dayanıyorum

Kolay değil yeniden dönmek yaşama,
Bir fırtınayı atlatmak.
Sonunda başladım yaşamaya
Cam kırıklarını süpürüyorum içimde