Loş Odalarda Karanlıklara Esir Ruhum

loş odalarda karanlıklara esir ruhum
her şafak umutla doğuyor,her gece hüzünle batıyorum
el uzatıyorum tutmuyorlar,
feryatlarım parçalıyor gökleri duymuyorlar
yüreğim sevda kurşunuyla taranmış delik deşik
`Allah kahretsin` diyorum her güneşi gördüğümde
gayelerim geliyor aklıma
meğer onlarıda gömmüşüm duygularımla
gözümde tütsede geri dönüş yok artık
neyse ki gururum hala ayakta
bir daha tebessüm eder miyim bilmiyorum
unutmuşum neşeyi hatırlamıyorum
elem zincirleriyle bağlı elim kolum
kalbimin sevdasına kilit vurmuşum
yamalı yüreğim dayanamaz başka acıya
kayıp sevdamın anahtarı kayıp
sadece sevdam değil anılarımda kayıp
ben ki
her şafak umutla doğan
her gece hüzünle batan değilmiyim?
Ben ki
el açmış sevgi dilenen
her defasında geri itilen biriyim!