Odanda

Gece yarısı odandaki ışık ne ?
Pencerede kıpırtısız duruyorsun
Şiirler boşuna mı yazıldı ?
Her zamanki gibi ağlıyorsun
Karanlık, herkesin rahat rahat uyuduğu
Renk renk düşler kurduğu
Saatler yıllara dönüşüyor
Yapayalnız odanda
Hala neyi bekliyorsun ?
Sanki içerde de yağmur var
Duvarlarda geçmişten kalan birkaç anı
Aynadaki insan normal değil ki
Güvenip ellerini uzatasın
Ama yine de onun için ağlıyorsun
Dönüp dururken geniş yatağında
Sözler boşuna mı verildi ?
Düşünmeden, anlamadan, ama insanca
Birlikte önce isyanı öğrendik
Sonra haksızlığı
Onların bilemediği, göremediği, duyamadığı
Yitik bir eşya gibiyiz şimdi
Ben sokakta
Sen odanda
Çok uzak