Sensiz
Hani hatırlıyor musun?
Bir gün Osmanoğlu pidecide otururken ben,
Hani oraya her gittiğimizde iki lahmacun bir cola isterdik garsondan,
Hani ben colayı içerken,
Petitin hiç aşağıda kalmaması dikkatimi çekmiştide,
Bu petit niye dibe batmyr diye tutturmuştum.
Uğraşmıştım kaç kez ama olmuyordu petit hep havadaydı.
Ben petitle dalgamı geçiyor aşağıya indirmeye çalışıyordum
O havada kalacam diye inatlaşıyordu benimle adeta
Ama o zaman da hayatı dalgaya aldığımız gibi gülmüştük petitin hep havada kalmasına,
Dakikalarca gülmüştük,
Sonra hayat bize gülmeye başladı,
Ondan sonra,
Sanki dersinizi alın dercesine,
Ondan sonra bir daha hiç gülemedik ya biz,
Hep yalancı, düzenbaz, ikiyüzlü insanlara karşı hep havada kalmaya çalıştık ya,
Hani hatırlıyor musun?
Sana bir gün telefon açışımı,
Gözümün içine baka baka yalan söyledi derken ne kadar iğrendiğimi insanlardan,
Hani hatırlıyor musun?
Seninle bir gün parkta gezerken,
Benim bu şirkete gelmemi kaldıramamışta yaptığım bilgisayar programlarını bozuyormuş derken ne kadar nefret ettiğimi insanlardan,
Hani hatırlıyor musun?
Seninle bir gün yağmurlu bir gecede sokakta elele yürürken,
İnsanların nasıl birbirlerinin arkasından kuyularını kazdıklarını söylerken,
Onlara ne kadar da sinirlendiğimi,
Evet hepsini hatırladın değil mi?
Ama ben artık o kadar da üzülmüyorum
O kadar da nefret etmiyor iğrenmiyorum o insanlardan
İnsanoğlu diyorum çiğ süt emmiş,
Gün geliyor an geliyor hırslarına kapılıyor
Gözü hiç bir şey görmüyor o anda
Sonra diyorum ki onun tatmin edilmemiş duyguları var hepsinin,
Ve sonra mı artık onlara sadece acıyorum.
Peki ben mi ne yapıyorum,
Tüm bu gerçekler her tarafı sarmışken
Ne mi yapıyorum
Ben bir Mühendis iken, Endüstri Mühendisi iken
Artık öğretmenlik yapıyorum.
Yani ben kaçtım tum bu gerçeklerden
Kaldıramadım tüm bu olanları
Ama kaldırabilenler
Ayrılmasın mücadele etsin derim.
Tüm bu tatminsizlere karşı.
Kerdelen Demirci
Kerdelen Demirci şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.