yol
Bir yol çizecektim kendi bildiğimce uzaklara
Sel olup kat edecektim oraları öylece
Sonra fırtına olacaktım
Deliler gibi esecektim dağlarda
Kekik kokuları saracaktı her yanı
Yeşillikler diz boyu olmuşlardı artık
Gitme vaktim gelmişti anladım
Sonra bulut oldum
Yağmur yağdırdım sevgililerle dolaştım
Bereket oldum buğday tanelerinde
Sonra ufuk oldum
Bazıları bana bakıp saatlerce dalıyorlardı
Onlarda kendimi gördüm
Besbelli sevgililerini düşünüyorlardı
Ona kavuşmanın özlemini çekiyordu yürekleri
Üzülüyordum . Çünkü ne demek olduğunu biliyordum özlemin
Onları öylece bırakmıştım
Çünkü yol çizmiştim kendime devam etmeliydim
Sonra aşık oldum
Deliler gibi mutluydum artık
Seziyordum yolun sonuna gelmiştim
Derken evlendim , çocuğum oldu ve anladımki bundan sonra
Yol yok.....
Levent Arslan
Levent Arslan şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.