İstanbul

İstanbul`da İstanbul gibi yaşıyorum
damarlarım egzoza bulanmış
nefes alamıyorum.
Marmara gibi kirlenmiş düşüncelerim
boyandığı renkte sandallar
kuşların terketmediği ağaçlar da vardı bir zamanlar
tarih yitiyor sararan fotoğraflarda
açlığı yasalaştırıp
hayatı mekanikleştirmek için makinalaşıyoruz
herbiri kendini de aşındıran bir dişli
bu kalabalık insanlığın insafsız çarkında.

İstanbul`da
İstanbul gibi viraneyim
restore ediliyor ayrıcalıklara yeniden surlar
kuzeyde, batıda yıkılan duvarlar
ne aşılmaz duvarlar ördü aramıza
Marmara gibi boğazımdan asılmışım
intihar mekanlarını süslüyorum
yarım saat mı sürüyor kabataş üsküdar arası
düşlerin martı kanatlarıyla aklanması da o kadar
biraz nefes alıp verebiliyoruz
bir simit parasıyla ` şehit hatları ` vapurunda.

İstanbul`u
İstanbul gibi hiç tanımadım
caddeyi geç, dön sağa dön sola
her köşebaşında bir eskici bezirganlığı
hangi kapıdan içeri uzatsan başını
kırk haramilerden devşirilme misafirperverlik
geceden sabaha kısmetin kendi içinde balıklarca
nesli tükenmekte hayatın
Marmara gibi ziftlenir de güne başlarsın,
kirli bir grilikte...