Nasıl İsterdim

Nasıl isterdim
hafif bir ruzgarla
sızlarken sokakları
yagmur altındayken
sislerle silinmişken uzak ışıkları
nergislerden süzülüp gelen
yankısız iççekişlerimi
bu kente anlatabilmeyi
böyle yağmalanmış
böyle gülümsemesiz
böyle korunaksız
kalışını yüreğimin
bir gizini daha aralamıştım insanın
saklısında kımıldayan yanını
insanin insana ettiğiydi tarih
oydu en kıyıcısı
oydu güllerce kokan
bir güneş gibi ısıtan içimizi
koyup giden
ardında ağlamaklı yaralar açıp
oydu duvarları delip kucaklayan bizi
bilirdim
ne çok sıcaklık dokunaksız kalmıştı
ne çok çığlık yankısız
eriyip binlerce sese bölünerek
bir ben incinince mi
sırtımı dönüp yaşama
alıp başımı gidecektim
bağrıma basıp bu sevdayı ağıtlar gibi
başka ilkilimlere yatırmak menzilimi diyorum
hükmü sabaha varmıyor içimden geçenlerin
incelip kırılıyorum en dokunaklı yerimden
yoruluyor kanatlarım daha ilk şafakta
soluksuz düşüyorum
bir taş atımı uzaklıklara
bir azeri ezgide
ellerin çizerek havayı zarifliğince
parmak uçlarında kayıp geçiyorsun
ıslak gözbebeklerime basarak beyazlar içinde
zılgıtların uzuyor yankılarda ufuklar boyu
al bir mendil sallıyorsun bükülüp kıvrılarak
halaybaşısın omuzbaşımda
yüzinde ekmeğini sınırsız bölüşmenin
o rahatlatan, bulaşkan güzelliği
söyle nasıl çekip giderim
yalnız kollarımla değil
gözlerimle de
sesimle de kucakladım seni
yürek bu
ne etsen faydasız
o hep eşkiyandır kuşatmalı dağlarda
duysan da bir kayalıkta vurulduğunu
aysız gecelerin birinde
kaldığını subaşlarında
fitilsiz yaralarca kanadığını
umarını rüzgarlara yazdırıp
gövdenle can taşıdığındır
yüzünü döndüğündür
günebakan sarılığınca
insansın
anla işte
bir mum alevi de olsan
boyunca eksilirken
çoğalmak değil midir yandığın