Eski Sevgili
Ne zaman yabanci olduk Istanbul?
Ne zaman koptuk birbirimizden?Hani sen benimdin her semtinle?
Ayrilmam sanirdim senden, olsem bile...
Kac yil oldu yuzunu gormeyeli?
Icmeyeli yosun kokulu ruzgarlarini,
Bir vapur guvertesinden
buyulu manzaralarini seyretmeyeli?
Yillar gecti, tabi yaslandin sen de
belki cirkinlestin,
belki fazlaliklarin artti bedeninde,
Belki kamburlastin tasimaktan
onca agirligi.
Ama hala cok guzelsin bellegimde.
Mavnalarin tektuze tikirtisi
nerden geldigi belirsiz sileplerin dudukleri.
Biri bitince biri baslayan
bir kelimesini bile cozemedigim,
gizemli ezan sesleri
hala ninni olur bana,
uyuyamadigim gecelerde.
Insanlar hala mutsuz geziyor mu sokaklarinda?
Gulmeyen kalabaliklarla dolu mu hala duraklar?
Ya isci pazarlari?
Hala issiz, umitsiz dolasiyor mu insanlar?
Sucular hala cinlatiyor mu ortaligi?
Ya simitciler, dondurmacilar,
macuncular, pamuk sekerciler, keten helvacilar,
kosturuyor mu pesinden cocuklari?
Ya boyaci cocuklar, hamallar,
erkenden cirakliga baslayanlar,
ondan bundan dayak yer, dururlar mi hala?
Ya dilenciler, sokak cocuklari
kose baslarinda, sokak aralarinda
ciplak, ser sefil, kosustururlar mi?
Itiraf edeyim artik!
Beni o buyuk, korkunc sefillikler
ve caresizlikler uzaklastirdi senden.
Belki gunahin yoktu senin,
Belki guzelliginle, sen herkesin ruyasina girmistin
ve herkes turlu turlu umutlarla kosmustu sana.
Kimse bilmeden bunca karmasikligi,
herseyi senden ummustu,
sonradan...
sokaklarinda altin aramaktan
yorulmustu.
Pek cogu yanildigini tez anladi.
Ya yitip gitti arka sokaklarda,
ya birakti seni,
umitlerini baska yerlerde aramaga...
Ben kendi hesabima bir huzur ariyordum
bir de yesillik, maviligin yani sira.
Belki buldum saniyorum
bu sehirde, bu ulkede,
senden ne kadar uzak olsa da.
Ama tam o sira, dehsetli, dayanilmaz bir
yosun kokusu geliyor burnuma
ve vapur sesleri bolup uykularimi
uyandiriyor beni anlamsizca!
20.05.2000/Toronto
Hulya Oyman
Hulya Oyman şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.