Vecizelerle Sen

Biri yolcuydu gitmek istiyordu han bilmeden,
Biri şairdi yazardı şuna buna,
Biri sevgi kelebeğiydi...Dolaşırdı serserice,
Biri güldü, çölde biten...
Biri en ağır işçiydi,Gün 24 saat sevdiğini düşünen...
Biri mütevazıydı koskoca okyanuslar gibi,
Küçücük saman parçalarını başının üstünde taşıyordu,
Biri zamandı testere gibi...
Biri abdaldı...Ne aramış, ne bulmuş ne de sevebilmişti...
Biri gülümserdi...

Sen nesin demiyorum?
Sen:yolcunun hanı,
Şairin şiiri,
Sevginin kelebeği,
İşçinin 24 saat düşüsün...
Sen:Okyanusun hummalı başı,
Zamanın testeresi,
Abdalın aradığı,
Gülümseyenin patlamaya hazır dudağısın...
Hem de haykırmak istercesine:
?Dileğim adakların adananlarından yeğ olsun? der gibi...
Her şey sana, senin gibi, senin için
Sence, şence olsun...