Zaafım Var Biliyosun!

sana zaafım var bunu sen de biliyosun
seni görmeden önce kararlaştırdıklarımla
gördükten sonrakiler birbirini tutmuyor
tutsa bile ancak ayrıntılarla sınırlı
gidilecek film ya da oturulacak yerin
seçimi gibi ayrıntılar
onu da ancak sana sorduktan
sonra yapabiliyorum

sen beni istanbul`a ilk gelenlerin
götürüldüğü bilindik mekanlara götürüyosun
iki yıllık istanbulluluğuna rağmen
bense seni kırmayarak yirmi yıllık
istanbulluğuma rağmen bereket dönercisi
ve taksim çay bahçesi gibi bilindik mekanlara gidiyorum
sonra yirmi yıllık istanbulluğun verdiği cesaretle
kahvenin engüzel yapıldığı yer olan
galatasaryadaki çay ocağını bilip bilmedini soruyorum
tam oraya gidecekken yolda beyoğlu sinemasının
cafesine giriyoruz
az sonra ilk çaylar geliyor
sen haklı olarak paranın peşin ödendiğini
bilmediğin için cüzdanına uzanmıyorsun
parayı ben ödüyorum
ve yine az önce bereketten çıkarkenki yaptığımız
tartışmayı yapıyoruz
sen alman usulünü savunuyorsun
bense alman usulunün arkadaşlar arasında
geçerli olmadığını savunuyorum
olay böyle kapanıyor
az sonra ikinci çaylar geliyor
sen bu sefer paranın peşin ödendiğini bildiğin halde
cüzdanına uzanmıyorsun
bense az önceki tartışmanın benim lehime
sonuçlanmasının verdiği sevinç ve
paranın yine benden çıkmasının verdiği üzüntü ile
parayı ödüyorum
ama bu sefer kalan paranın
yol parası olduğunu düşünerek
ilk çaylarda garson kıza yaptığım
üstü kalsın jestini yapamıyorum
az sonra okula gideceğini bildiğim için
ikinci çaylar esnasında ikinci buluşmanın
temellerini atmaya çalışıyorum
yarınki sinema teklifimi reddediyorsun
perşembe boş günün olduğu halde
sınavlardan yakınıyorsun
en sonunda cumartesi için
sinema sözünü alıyorum
ve çaylarımızı içip kalkıyoruz
sen okuluna gidiyor
bense kafamda cumartesi gününün heyacanı
evime dönüyorum

sana zaafım var bunu sen de biliyorsun
sensiz kaldığım anlarda seni düşünüyor
ve hızla cumartesi gününün gelmesini bekliyorum

9 kasım 1999