Severek Ağla Çocuk
işte filmin sonu...
her film gibi bu da acıklı bitti..
seyirciler ağlamaklı...
her biri akan kanlarını siliyolar...
aradan beş dakika geçmeden,
herşey normale dönüyo...
herkez mutlu, kahkahalardan inliyor ortalık...
ya filmde ki çocuk..
o da öylemi...
o da gülüyomu herkes gibi,
mutluluk şarkları söylüyo mu kendince..
o film hiç bitmemiş gibi hep ağlıyo...
senaryo böyle yazılmış bikere...
hep ağlıcaksın diyo yönetmen...
elinde bişey yokki çocuğun...
hayır demek yok..
hep ağlıyo çucuk...
herkeze bi rol werilmiş..
ona da bu...
o mu istemiş?
hayır hiç sormamışlar bile....
çocuk hep ağlıyo...
bi gün rol arkadaşına aşık olyuyo...
içten içe sewiyo belli etmeden figuranlara...
aşkı büyüyo gitgide...
gün geliyo yeter diyo çocuk...
gülmek istiyorum...
mutluluk rolünü ben oynamalıyım diyo...
yönetmenden habersiz weriyo kalbini yardımcı
oyuncuya...
beraber gülelim diyo...
paylaşalım rolünü...
olmaz diyo kız...
sen ağlamassan kim ağlar insanlar yerine...
çocuk yine ağlıyo...
hep sewerek ağlıyo...
ölümü düşleyerek ağlıyo...
çocuğa okutmamışlar senaryoyu...
halbuki bunlarda yazıyomuş orda...
buda yönetmenin bi oyunuymuş...
sormamış yine çocuğa...
sorulmazmış çünkü...
çocuk aşkını kalbine gömmüş,
işine dewam etmekte...
ağla çocuk ağla...
sen ağlamassan kim ağlar senin yerine...
İsmail Özkan
İsmail Özkan şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.