Yokluğunu Sevdim
gittiğin gün senin için ağladım
gittiğine
ilk ve son defa,
seni ilk buluşum
ve son kaybedişimdi bu
kayboldun
bilirsin `seni mi yoksa yokluğunu mu seviyorum? `
evet yine yokluğunu sevdim
yok olmanı
sen yokken ben resmini sevdim
gülümseyen, hüzünlü
bana bakan gözlerini
tenini kokladım
geride bıraktığın eşyalarından
ve yerine
yastığa sarıldım sımsıkı
sıcaklığından
ter içinde kalarak
yapamadıklarımızı yaptım, sensiz;
bardaktan boşalırcasına yağan
nisan yağmurları altında yürüdüm
ayaklarım çıplak
yalnız
şarkılarımı haykırdım
komşu kadının çığlıklarına karışan
ve, dağlara verdim kendimi
yıldızlara biraz daha yakın,
sana uzak
ama sana dost
belki binlerce `seni seviyorum` cezası verdim
sayfalar dolusu
defterime karaladığım
söyleyemediğim
bilirsin yokluğunu sevdim
yok olmanı
gecenin bilmem bir vakti
sen uyuyorsun, ben
ders çalışıyorum, mum ışığı altında
malum
elektrikler kesik
bitirme sınavları..
başımı bir an kaldırıp
notlarımdan
senin gözlerinle buluşuyor gözlerim
dudaklarım, ellerim
tenim
herşeyim.
bitirme sınavları
bitirme
bitiş.
ama sen uyuyorsun, olsun
bu benim hayalim
dedim ya
ben senin yokluğunu sevdim
yok olmanı
(1998)
Çakar
Çakar şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.