Babamız

Yirmi üç hazıran iki bin Cuma
Bizi yetim koyup göçtü babamız.
Yedi yıl bekledi sabretti ama,
Büyük imtihanı geçti babamız.

Nihayet bulunca dünyalık çile,
Elveda demedi eşine bile.
Mevlaya duyduğu muhabbet ile,
Vuslat sevincinden uçtu babamız.

Eli açık idi, gözü tok idi,
Zararsız insandı gözü tok idi,
Gönül kapısında kilit yok idi,
Gelene gönlünü açtı babamız.

Yadigar üç oğlu bir kızı kaldı,
Bastığı her yerde sır izi kaldı,
Kabrinin başında bir yazı kaldı,
Ebedi dünyayı seçti babamız.

Sezini kadere boyun eğerek,
Kuşandı yakasız gömlek giyerek,
Bütün dertlerime derman diyerek,
Ecel şerbetini içti babamız.