Sokakların Çocuğu
Ben sokakların çocuğuyum.
Serseri yaşayan sokaklarda.
Sen; iyi aile çocuğu beyzade,
Öylesine şımartırlar ki seni, kendini sanırsın şehzade.
Sen bilmezsin benim duygularımı,
Üzüntülerimi, korkularımı
Annenin şevkati sarar seni gece oldumu;
Kalın bir yorgan gibi.
Beni karanlık gecelerin soğuk yalnızlığı.
Sen itilip kakılmayı bilmezsin,
Bir lokma ekmek için...
Üstün başın kirli yırtık diye,
Hakir görmez seni kimse.
Senin kalemin, kitabın, okulun var.
Benim kirli boya sandığım.
Ben onunla ekmek paramı çıkarırım.
Senin her sabah başını okşayıp uyandırır annen.
Beni tanımadığım birinin acımasız tekmesi...
Ben hep mücadele ederim her şey için
Oysa her şey ne kadar kolaydır senin için....
Benim senin gibi oyuncaklarım,
Kırmızı bisikletim yok.
Akşam olunca gidebileceğim bir evim,
Sıcacık yemeğim, yumuşacık yatağım yok.
Ben kaldırımlarda yatarım çoğu kez...
Ama benimde hayallerim var.
Senin kurduğun hayallere benzemeyen.
Sen okuyup büyük adam olmayı,
Ben bu zorlu hayatta yıkılmamayı.
Sen babanın harçlığını attırmasını,
Ben bu günkü nafakamı bulmayı...
Sen bilmezsin itilip kakılmayı
Bir lokma ekmek için boğuşmayı
Sokak köpekleri gibi...
Sen iyi aile çocuğu beyzade...
Ben sokakların çocuğum
Ayrı dünyalarda yaşarız aynı mahallede...
Semanur Dilek
Semanur Dilek şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.