Yaşamın Sahte Büyüsü

Umursamazlık olsada bakışlarında
İnanıyorum ki seviyorsun beni
Umut ışığı olmasada yüregimde
Düşüncelerimin ücra köşelerinde bekliyorum seni
Yalnızlığımı dolduruyorum seninle
Yokluğunda bende yok oluyorum
Korkuyla, bir rüyadan ansızın uyanıyorum
Uğruna uslanmaz çocuklar gibi ağlayıp
Gecenin karanlığına gömülüp gidiyorum
Bitiyorum,
Tükeniyorum.
Aralık pencereden ışık sızıyor
Güneşin doğuşunu seyrediyorum
Garip bir duygu kaplıyor bedenimi
Buruk bir tebessüm kaplıyor yüzümü
Durup durup güneşe bakıyorum
O yeryüzünü aydınlatırken
Sen yüreğimi karartıyorsun
Bak yine beni ağlatıyorsun
Umutsuz, çaresiz çırpınıp duruyorum
Ve artık dayanamıyorum
Yaşamın sahte büyüsüne kaptırıp kendimi
İstanbul sokaklarında amaçsız dolaşıyorum
Senden değil kendimden kaçıyorum