Sevdaya
Akarsuların çarptığı yalçın kayalar gibi
göğüs gerdim sevdaya
önce bir sel vurdu kurdugum engele
sonra yalnız
gönül verdim sevdaya
alacakaranlıkta tek başıma yürüdüm uçurumlarda
birden irkilip
ipekten halılar serdim sevdaya
kimsesiz gökyüzünde uçurdum uçurtmamı
kimseler görmeyince
salıverdim sevdaya
kaybettim benligimi
geçtim aynalar karşısına
gördüm yalansız kendimi
bu halimle tıpatıp
benzedim ben sevdaya
kursunların arasında kaldı
hiçkimse acımadan
kursuna dızdı seni
ama ben bu cansız bedeni
siper ettim sevdaya
herkes kovdu yurdundan
kimse almadı seni
kapımı tıklatınca
kalbimde bir sırça köşk
bina ettim sevdaya
ellerimi ovuşturdum
ısınmak için
seni bir köşede donmuş görünce
dayanamadım
içimdeki kor ateşi
döküverdim sevdaya
bir çöle kaydı ayaklarım
her vaha bir serab çıktı
susuzluktan ölecekken
kanıverdim sevdaya
bitmek bilmez kaynaklardan yudumladım sevdayı
ardı sıra daglar boyu
izledim seni
bir derenin karşısında görünce
bitiverdim sevdaya
kelimeler bir bir
heceler hazır kıta
hiçbirsey düsünmezken
senin sevdan hakkında
hüzün dolu bir şiir yaziverdim sevdaya
dag baslarında
sarp kayalarda biten dag çiçekleri
birde gönül bahçemde dogan kardelenleri
gözümü kırpmadan
hepsini deriverdim sevdaya
duygularim vardı
saklayıp gizledigim
kimseye demedigim
demekten çekindigim
diyemezsin deyince
deyiverdim sevdaya
kapadım gözlerimi
gömüldüm karanlığa
farkedince aydınlıgı
kendimi gömüverdim sevdaya
ve dilim tutuldu seni görünce
yüregim titredi
ugruna kimse ölmeyince
ölüverdim sevdaya
birde baktım ki
tüm insanlar ölmüs
topraklar selam durmus
kalan son gücümle
elimdeki ab-ı hayatı
serpiverdim sevdaya..
Bünyamin Çakıl
Bünyamin Çakıl şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.