Solarken Renkler
beni bir sabah ezanlar buldular
o çok sevdiğim yerde
sonbahar yapraklarına sarılmış
yalnızlığımla üşüttüğüm
ömrüne vedalaşmış sarıyla kızıl tonların arasında
vedalaşmış ömrümle sarılı buldular..
günlere saldık tüm ömrümüzü
habersiz solan çiceklerden
açan kederlerden
acılardan ağrılardan bi haber
tanrının varediş sancılarından uzakta kızağa çektik kendimizi
ve yaşadık dediğimiz ne varsa küllerle örtüyoruz
gizleniyoruz nereye kadar
hüzün yüklü bulutlardan
ki hüzünki atomdan daha hızlı bölünür
ve salar tüm ömre serbest sancılarını
yörüngesini değişken kılar anların
acıya endeksli akıtır zamanı
ve hayat kanatır o zaman her anını
çünkü bellek ömre keskin bir giyotindir
iner günlerine, düşer kelimelerinin boynu
açarsın duyumsamanın tüm musluklarını..
ağlarsın
neyin peşinde koşmalıyım..
renkleri kırılgan bir çocuğum.
bir ustura ağzına dönerken yaşadıklarım
hüzünde buğuluydu
uçuşan kelebek ömürleride avuçlarımda
ve çekip giden aldıkları ne varsa ödünç verip cesurca
kala bırakıp hayatı
bir kanat uğıltusunda..
küsüp giden kelebeklerinmi,
demlenen ağrılarınmı..
neyin peşinden uçmalıyım..
okunmuş kitaplara dönerken yaşadıklarım
hangi sayfalara ayraçlar koymalı
nelerin altını çizerek bırakmalı
kaç yaprak koparmalıyım..
ve rastlayınca bir güle unutmuş rengini.
arasında ömrümün
yada bir yonca izine..
hemde dört yapraklı..
ama kaç okunmuş kitap saklarki böyle bir izi..
yinede bilmiyorum..
nasıl yaşamak bu..
küçük şeylerden büyük heyecanlar çıkarmak,
nerde vardı hangi sayfadaydı..
şimdi her sabah geçtiğim yollarda
kentlere kırların kokusunu çağıran çocuklara,
şaşarak yaşıyorum..
ellerinde tutam tutam dağ çiçekleri
hepsinin yüreklerinden öperek..
geçiyorum yollardan..
ezberlediğim her sayfayı yok sayarak..
ununtmayı öğrenmeye çabalıyarak..
geçiyorum..
kendi yolculuklarımdan..
Rabia Can Ulaş
Rabia Can Ulaş şiirleri
Rabia Can Ulaş - Solarken Renkler |
Rabia Can Ulaş - Unutamadıkça |
Rabia Can Ulaş - Kar Ömrümüzün Ayracı. |