BEN ÇOK VEVASIZIM

BEN ÇOK VEFASIZIM
Yaradan bir solukta iki can vermiş bana
ama ben senin için yaşıyorum
aldığım solukta, verdiğim nefeste, güneşin doğuşunda,
ay ışığında görüpte dokunamadığım yıldızlarda
çam kozalaklarının yeşilinde, gökyüzünün mavisinde,
güneşin battığı enginliklerin kızıllığında tattım
yosunun sevgisini,
ve ben yosunun sevgisini paylaşmak istiyorum
daha mutlu bir yaşam, daha umutlu bir gelecek için

ama sen olmadan öncede ben yaşıyordum,
seni tanımadan önce ben nasıl mutlu olbiliyordum
güneşin her doguşunda yeni anlamlar çıkarıyordum
ay ışığı bana umudu, sonbahar umutsuzluğu, ilkbahar geçligi,
yıldızlar bir yerlerde ulaşılmayacak bir mutluluk olduğunu anlatırken
ben yine kitap okuyor, müzik dinliyor ve bir serçenin uçmasıyla
mutlu ve umutlu olbiliyordum

şimdi sen varsın ve ben mutlu olamıyorum senden uzakta
yıldızlar umudun ulaşılmayacak bir yerlerde oldugunu anlatırken
`ben elinden tutup kışın soğuğunda paylaşmak istiyorum
bir yudum güneşi`,
denizi renklere boğmak istiyorum seninle
bir damla gözyaşı olmak istiyorum yanaklarında

ben seni nasıl seviyorum biliyormusun
hani yagmur yagarya ıslanırsın
sonra hissetmezsin ıslaklığı `İŞTE ÖYLE BİR ŞEY`
biraz sevdim sonrasını ben bile bilmiyorum
sana olan duygularımı anlatamıyorum
dilbilgisi anlatacak kadar zengin degil,
matematik sevgimi kanıtlayacak bir teori bulamadı
kimya sevgimi formülleştiremedi,
fizik sevgimi çözecek bir denklem kuramadı
öyle bir resm çizemem ki
şirlerimle sana seslenirken
güneş karlı dağlardan bir umutla doğuyor
ve ben ıslanmak isterken gözyaşlarınla
gördügüm yıldızları takmak isterken
görüpte dokunamadığım saçlarına.........
yaradan bir solukta iki can vermiş bana
ama ben senin için yaşıyorum

ve ben çok vefasızım
zülküf cengiz ziko 2001 ısparta